Tussen Kerst en het einde van het oude jaar kwam de Huffington Post met een overzicht van 6 redenen waarom het Amerikaanse voedselsysteem niet zo makkelijk te hervormen is. Big Food en de overheid zouden met elkaar in bed liggen. Niettemin is er in de VS sprake van een Food Revolution. De inmiddels internationale mediakok Jamie Oliver toert er zelfs rond met een revolutionaire vrachtwagen.
Gisteren vroeg Urgenda’s Sandra van Kampen zich in een vriendelijk verwoord blog af of in Nederland een Food Revolution denkbaar zou zijn. Zij verlangt geen rol van de overheid. Het moet van mensen komen. Tussen de veranderingsgezinden in de VS en Nederland zitten kennelijk een paar tonen verschil.
De Huffuntingpost spaart zelfs presidentsvrouw Michèle Obama niet, ook al wordt zij gezien als de verdedigster van een gezonde eetlifestyle. De site schrijft:
Michele Obama's wonderful Let's Move! campaign to end childhood obesity has veered sharply away from supporting policies to improve the food environment for children (the First Lady was instrumental in getting the Healthy, Hunger Free Kid's Act passed in 2010) to brokering voluntary agreements with food corporations and focusing on physical activity. Now there's nothing wrong with voluntary agreements to improve nutrition -- unless they're in lieu of policy, which is the only truly sustainable way to improve our food system and food environment. The First Lady has been conspicuously and painfully silent as Big Food spent millions to successfully weaken the Healthy, Hunger Free Kid's Act, attacked the IWG voluntary guidelines for foods marketed to kids (Margo Wootan of the Center for Science in the Public Interest has done a wonderful job of leading the fight to get these voluntary guidelines passed) and the Farm Bill was negotiated in secret. The closer we get to election year, the more Mrs. Obama seems to shy away from supporting policies that may inflame Big Food.
Vanuit de jonge Nederlandse organisatie Urgenda laat Van Kampen een andere toon horen:
Het gevoel van verandering heb ik het sterkst bij voedsel. We weten dat het anders moet, we weten ook dat het nu moet. Maar we snappen nog niet precies hoe en waarheen. Hebben we leiders nodig? Mensen die de weg wijzen? Of vooral een plek om elkaar te vinden? Ik denk eigenlijk het laatste. In een wereld waar de macht zo geconcentreerd is bij een paar bedrijven als nu in ons voedselsysteem, zou het een denkfout zijn als we massaal achter nieuwe leiders aan gaan hollen. Bovendien: ik zou niet weten wie.
Laten we zoeken naar nieuwe allianties en samenwerkingsvormen. Gelijkgestemde consumenten en producenten die werkelijke verandering willen in de voedselwereld, vinden elkaar al steeds meer via de social media. Ze treffen elkaar op festivals en op streekmarkten. Hoewel kleinschalig, vind ik deze ontwikkelingen zeer betekenisvol. Die alternatieve voedselbeweging mag echter in rap tempo groter worden, machtiger wellicht. Zal hier in Nederland ooit een krachtige Food Revolution ontstaan van mensen die het zat zijn dat ons eten wordt gedomineerd door ketens en winkelformules? Die de straat opgaan om te protesteren tegen de doorgeslagen efficiëntie en bewerking van ons eerlijke voedsel tot producten die slechts maximale winst opleveren?
Het is interessant om te zien dat waar een jonge Nederlandse NGO verandering verwacht van mensen, de kritische en op maatschappijverandering gerichte Amerikaanse HuffingtonPost de sterke en ook nog eens politiek correct gekleurde arm van de overheid in het Witte Huis terecht wijst wegens horigheid aan campagnegeld.
Lees Van Kampen verder op haar blog. Lees op The Huffington Post verder in het artikel van Nancy Huehnergarth.
Fotocredits: eater.com
Dit artikel afdrukken
Michele Obama's wonderful Let's Move! campaign to end childhood obesity has veered sharply away from supporting policies to improve the food environment for children (the First Lady was instrumental in getting the Healthy, Hunger Free Kid's Act passed in 2010) to brokering voluntary agreements with food corporations and focusing on physical activity. Now there's nothing wrong with voluntary agreements to improve nutrition -- unless they're in lieu of policy, which is the only truly sustainable way to improve our food system and food environment. The First Lady has been conspicuously and painfully silent as Big Food spent millions to successfully weaken the Healthy, Hunger Free Kid's Act, attacked the IWG voluntary guidelines for foods marketed to kids (Margo Wootan of the Center for Science in the Public Interest has done a wonderful job of leading the fight to get these voluntary guidelines passed) and the Farm Bill was negotiated in secret. The closer we get to election year, the more Mrs. Obama seems to shy away from supporting policies that may inflame Big Food.
Vanuit de jonge Nederlandse organisatie Urgenda laat Van Kampen een andere toon horen:
Het gevoel van verandering heb ik het sterkst bij voedsel. We weten dat het anders moet, we weten ook dat het nu moet. Maar we snappen nog niet precies hoe en waarheen. Hebben we leiders nodig? Mensen die de weg wijzen? Of vooral een plek om elkaar te vinden? Ik denk eigenlijk het laatste. In een wereld waar de macht zo geconcentreerd is bij een paar bedrijven als nu in ons voedselsysteem, zou het een denkfout zijn als we massaal achter nieuwe leiders aan gaan hollen. Bovendien: ik zou niet weten wie.
Laten we zoeken naar nieuwe allianties en samenwerkingsvormen. Gelijkgestemde consumenten en producenten die werkelijke verandering willen in de voedselwereld, vinden elkaar al steeds meer via de social media. Ze treffen elkaar op festivals en op streekmarkten. Hoewel kleinschalig, vind ik deze ontwikkelingen zeer betekenisvol. Die alternatieve voedselbeweging mag echter in rap tempo groter worden, machtiger wellicht. Zal hier in Nederland ooit een krachtige Food Revolution ontstaan van mensen die het zat zijn dat ons eten wordt gedomineerd door ketens en winkelformules? Die de straat opgaan om te protesteren tegen de doorgeslagen efficiëntie en bewerking van ons eerlijke voedsel tot producten die slechts maximale winst opleveren?
Het is interessant om te zien dat waar een jonge Nederlandse NGO verandering verwacht van mensen, de kritische en op maatschappijverandering gerichte Amerikaanse HuffingtonPost de sterke en ook nog eens politiek correct gekleurde arm van de overheid in het Witte Huis terecht wijst wegens horigheid aan campagnegeld.
Lees Van Kampen verder op haar blog. Lees op The Huffington Post verder in het artikel van Nancy Huehnergarth.
Fotocredits: eater.com
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Dank voor de verklaring, Dick.
'Profeten die brood eten', Steven, is een Hollandse uitdrukking die staat voor 'wie het weet mag het zeggen, het zijn ook maar meningen en visies.'
Doen verandert het spel. En dat was de portée van het draadje: mensen maken het verschil, zelfs als ze aan de 'verkeerde kant' zitten.
En daarom vond ook ik het Huffington Post stukje erg klassiek hullie versus sullie. Grote bedrijven hebben gevestigde belangen en bewegen daarom traag. Net als irrelevant geworden delen van de overheden. Daarom zullen ze bewegen. De overheid het traagst, want die verdient zijn geld te makkelijk.
Peter, ik zag straks bij het doorbladeren van mijn agenda van afgelopen jaar dat het bijna op de kop een jaar geleden is dat we met Giedo op café zaten in Hasselt. Dus, graag!
jazeker, Steven, en ik vind de draad van Pieter ter Steeg ook interessant om eens wat dieper op in te gaan. Borrel in Hasselt? Ik stuur je 'n mailtje...
Peter, voer of idee voor een volgende face-to-face foodlogmeeting?