2 min
Varkens kosten in China bijna het dubbele van wat ze in Nederland opbrengen. De Nederlandse varkenshouderij ziet nog altijd een kans in het land vanwege de hogere kwaliteit van het Nederlandse varken. Een koude sanering van de varkenshouderij is echter het meest waarschijnlijk, denkt Dick Veerman.
In Nederland werd deze week gejuicht omdat de prijs van varkensvlees door het mooie BBQ-weer afgelopen weekend steeg tot €1,38 per kilo geslacht gewicht. In het per hoofd van de bevolking vele malen armere China ligt de prijs op dit moment op € 3,46.
Door productiebeperkende maatregelen is in China een tekort aan varkensvlees ontstaan. Daardoor stijgt de prijs. Het afgelopen jaar liep die op met 50%.
De Chinese overheid probeert exorbitante prijsstijgingen tegen te gaan door ingevroren vlees uit de voorgaande periode van overschot op de markt te brengen. Onderwijl probeert het rustig een moderne kwaliteitsvarkenshouderij op te bouwen. Niettemin groeit de vraag harder dan het aanbod.
China geen oplossing
In de EU geldt al jaren een overaanbod omdat in Europa geen maatregelen worden genomen om overaanbod te beperken en banken hun verlies onvoldoende nemen op verlieslatende boerenbedrijven. Europa en Nederland in het bijzonder hopen hun te ruime stalcapaciteit in productie te kunnen houden door hun overaanbod te verkopen aan China. China probeert echter rustig in een balans tussen vraag en aanbod in eigen land te komen, al zal er mogelijk wat ruimte zijn om het te krappe aanbod tijdelijk aan te vullen vanuit Europa's uitpuilende voorraden ingevroren varkensvlees. Dat blijkt uit een analyse van de Duitse boerensite Topagrar. Omdat ook de VS en Brazilië met hun goedkopere varkens mikken op de Aziatische markt, moeten we bovendien onze tijdelijke kansen in Azië uiterst conservatief inschatten.
De tijdelijke afzet naar China zal dan ook geen structurele oplossing voor een Nederlandse of Europese afzet naar China creëren. Dat betekent dat de Europese varkenshouderij langzaam in rondjes blijft draaien tot er voldoende boeren failliet gaan.
Inmiddels is in Nederland op last van staatssecretaris Van Dam de Commissie Nijpels via het zogenaamde SER-spoor actief, die het probleem moet oplossen. Rond de eerdere Commissie Rosenthal is het opvallend stil geworden. Rosenthal kreeg zijn mandaat vooral van de Nederlandse varkenshouders en Rabobank. Die twee partijen hebben er belang bij dat er zo weinig mogelijk van de boedel vroegtijdig moet worden afgeschreven.
Afhankelijk, dus koude sanering
Een overheidscommissie heeft twee mogelijkheden: besluiten dat de markt het probleem koud saneert en er verder een punt achter zetten of ingrijpen, de productie beperken en daar de nodige gelden voor bedrijfsstakingen achteraan gooien. Dat laatste is in Nederland vrijwel ondenkbaar omdat we 70% van onze varkens exporteren en ons land dus nagenoeg volledig afhankelijk is van andere markten die 'Den Haag' niet aan een touwtje heeft en die - vanwege de overproductie in de EU - bovendien beter uit zijn zonder Nederlandse varkens.
Zo'n sanering vergt de nodige weggegooide centen en zal - uitgaande van 3.000 stoppers en een gemiddeld uitstaand krediet van een half miljoen - gemakkelijk op anderhalf miljard euro uitkomen. Eventueel is nog een onwaarschiijnlijk veel lef van bestuurders vergende Europese strategie tussen lidstaten denkbaar.
Mijn gok: scenario 1 - koude sanering - is reeds in werking getreden. Daar kunnen ook de SER en Nijpels niets aan veranderen. Dat scenario zou de commissie gegeven de beleidskaders zelfs moeten bevorderen. Er is geen geld voor een warme sanering en het is geen Europees beleid.
In de wandelgangen wordt gesproken over het advies van de Commissie Nijpels: integreer de varkensboeren. Maar welke dwaas is zo gek daar de verantwoordelijkheid en het financiële risico voor te nemen zonder overheidsgarantie? Daarom geldt scenario 1, maar zal het aanvankelijk klinken alsof er toch een soort deltaplan voor het Hollandse varken is bedacht.
Dit artikel afdrukken
Door productiebeperkende maatregelen is in China een tekort aan varkensvlees ontstaan. Daardoor stijgt de prijs. Het afgelopen jaar liep die op met 50%.
De Chinese overheid probeert exorbitante prijsstijgingen tegen te gaan door ingevroren vlees uit de voorgaande periode van overschot op de markt te brengen. Onderwijl probeert het rustig een moderne kwaliteitsvarkenshouderij op te bouwen. Niettemin groeit de vraag harder dan het aanbod.
China geen oplossing
In de EU geldt al jaren een overaanbod omdat in Europa geen maatregelen worden genomen om overaanbod te beperken en banken hun verlies onvoldoende nemen op verlieslatende boerenbedrijven. Europa en Nederland in het bijzonder hopen hun te ruime stalcapaciteit in productie te kunnen houden door hun overaanbod te verkopen aan China. China probeert echter rustig in een balans tussen vraag en aanbod in eigen land te komen, al zal er mogelijk wat ruimte zijn om het te krappe aanbod tijdelijk aan te vullen vanuit Europa's uitpuilende voorraden ingevroren varkensvlees. Dat blijkt uit een analyse van de Duitse boerensite Topagrar. Omdat ook de VS en Brazilië met hun goedkopere varkens mikken op de Aziatische markt, moeten we bovendien onze tijdelijke kansen in Azië uiterst conservatief inschatten.
De tijdelijke afzet naar China zal dan ook geen structurele oplossing voor een Nederlandse of Europese afzet naar China creëren. Dat betekent dat de Europese varkenshouderij langzaam in rondjes blijft draaien tot er voldoende boeren failliet gaan.
Mijn gok: scenario 1 - koude sanering - is reeds in werking getreden. Daar kunnen ook de SER en Nijpels niets aan veranderenStilte rond Rosenthal
Inmiddels is in Nederland op last van staatssecretaris Van Dam de Commissie Nijpels via het zogenaamde SER-spoor actief, die het probleem moet oplossen. Rond de eerdere Commissie Rosenthal is het opvallend stil geworden. Rosenthal kreeg zijn mandaat vooral van de Nederlandse varkenshouders en Rabobank. Die twee partijen hebben er belang bij dat er zo weinig mogelijk van de boedel vroegtijdig moet worden afgeschreven.
Afhankelijk, dus koude sanering
Een overheidscommissie heeft twee mogelijkheden: besluiten dat de markt het probleem koud saneert en er verder een punt achter zetten of ingrijpen, de productie beperken en daar de nodige gelden voor bedrijfsstakingen achteraan gooien. Dat laatste is in Nederland vrijwel ondenkbaar omdat we 70% van onze varkens exporteren en ons land dus nagenoeg volledig afhankelijk is van andere markten die 'Den Haag' niet aan een touwtje heeft en die - vanwege de overproductie in de EU - bovendien beter uit zijn zonder Nederlandse varkens.
Zo'n sanering vergt de nodige weggegooide centen en zal - uitgaande van 3.000 stoppers en een gemiddeld uitstaand krediet van een half miljoen - gemakkelijk op anderhalf miljard euro uitkomen. Eventueel is nog een onwaarschiijnlijk veel lef van bestuurders vergende Europese strategie tussen lidstaten denkbaar.
Mijn gok: scenario 1 - koude sanering - is reeds in werking getreden. Daar kunnen ook de SER en Nijpels niets aan veranderen. Dat scenario zou de commissie gegeven de beleidskaders zelfs moeten bevorderen. Er is geen geld voor een warme sanering en het is geen Europees beleid.
In de wandelgangen wordt gesproken over het advies van de Commissie Nijpels: integreer de varkensboeren. Maar welke dwaas is zo gek daar de verantwoordelijkheid en het financiële risico voor te nemen zonder overheidsgarantie? Daarom geldt scenario 1, maar zal het aanvankelijk klinken alsof er toch een soort deltaplan voor het Hollandse varken is bedacht.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#211 Ik prijs en begrijp Jos volkomen. Vrees niet dat ik mijn eigen begrip niet begrijp.
Piet en Piet, ik zie jullie Jos prijzen maar hem niet begrijpen. Jammer dat we niks meer van Hendrik Kaput horen.
Hieronder staan heel concrete en simpele vragen. Ik denk dat boeren dringend Philip Kottler en Peter Drucker, de Plato en Aristoteles van de commerciële economie, moeten gaan lezen en niet al die rare algemeen economen waarmee ze hun slachtofferrol kunnen bevestigen. Dat helpt namelijk niets
Dick #204 , er zit voor een boer niets anders op dan productie gericht te zijn. Hij is het die de productiehoeveelheid moet bepalen. Wil je als boer marktgericht produceren dan zullen de consumenten de productiehoeveelheid van een boer moeten gaan bepalen. Op aantal bestellingen eten gaan produceren en weten hoeveel er geproduceerd kan worden. (Net als bij nieuwe auto`s) Maar ik merk nergens bij consumenten dat ze bereid zijn om bij boeren bestellingen voor hun eten te plaatsen. Dan blijft er voor de boer niets anders over dan productie gericht te blijven.
Alternatief is quoteren, maar daar wil (nog) niemand aan.
Jos, jij legt het verdomd goed uit. Helemaal mee eens. #208. Het heeft vervolgens nog meer gevolgen. We komen met zijn allen nog een keer van een kouwe kermis thuis. Alles en iedereen, omdat we elkaar zo slecht willen snappen, zo slecht naar elkaar willen luisteren en elkaar het licht zo matig in de ogen gunnen, wat tot gevolg heeft dat het systeem ontwricht raakt, het economisch systeem, het maatschappelijk systeem, het ecologisch systeem etcetera... De samenhang, de integraliteit van het geheel raakt alles en iedereen.
Piet, alle vormen van bedrijvigheid verschillen van elkaar. Reken je niet rijk. Het rendement van een hectare landbouwland in NL staat niet in verhouding tot de waarde van dat land. Door het harde werken van overgrootvader en de hectaretoeslag kun je er nog Mercedes van rijden, maar de verkopers, je hebt het gelezen, gaan voor een Maserati. Een compleet kunstmatige situatie waarin de beste ondernemer verkoopt. En er gelukkig nog heel veel zijn die dat niet doen.
Ik fietste vanmorgen langs de weilanden naar mijn werk. Jongvee, koeien in de holle bolle wei, ja er zijn nog een paar boeren hier die dat nog doen. Drie om precies te zijn. Ze doen het voor het vak. Eentje is rijk geworden van de onteigening van land voor een nieuwe weg jaren geleden. De anderen boeren op familiegrond, ooit misschien wel gekocht voor een rijksdaalder de bunder. Op die weilandjes zag ik van alles, wulpen, scholekster, grutto, kievit, gele kwik, veldleeuwerik. Het was er allemaal en bruiste van het leven. Ondernemers van niks natuurlijk, maar ik heb genoten en had een mooi begin van de dag. Ik kwam ook langs wat akkerbouw. De tarwe zo groen en zo dicht opeengepakt dat alleen een haas er met hoge sprongen nog doorheen kon. Vogels waren er niet, geluiden ook niet, de sloten drooggemalen. Op een veld waar de aardappelen net opkwamen zag ik nog een verdwaalde bergeend en een houtduif. Alle bossages en bomen gekapt, "aol vuulte". Zo dood als een pier.
Daar betalen we de moderne horigen dus voor, of zijn het toch ondernemers? Volgens Hendrik zijn het handophouders en volgens Piet Hoogland contractslaven. Als we blijven betalen (wat ik overigens betwijfel), dan moeten we inderdaad, zoals Hendrik hier eerder opmerkte, misschien de spelregels maar eens wat strakker bepalen. Want slechte ondernemers moet je tegen zichzelf beschermen, net als ondernemers die nu nog nieuwe winkelcentra willen bouwen, of Spaanse aannemers die nog huizen wilden bouwen toen er al 500.000 nieuwe huizen leegstonden.
Die boeren met die holle bolle weilanden en die koeien zijn misschien toch nog niet zulke slechte ondernemers. Als je geld en rijkdom niet op de eerste plaats zet. Of zeg ik nu iets stoms als ondernemer? Ik had in elk geval een mooie ochtend, dankzij die boeren die misschien wel helemaal geen ondernemer willen zijn, maar gewoon boer.