1 min
In Ierland gingen kippenhouders de straat op. De kip en haar ei zijn te goedkoop. Financieel wordt het houden van consumptiedieren veel te gevaarlijk. Daarom leggen we u een gedachtenexperiment voor.
De sterk gestegen voerkosten van de afgelopen jaren brengen pluimveehouders in de problemen. Ze beuren nog dezelfde prijsvoor hun kippen en eieren als tevoren, terwijl hun kostprijs door de gestegen voerkosten van de afgelopen jaren flink omhoog is gegaan. Daardoor vliegt hun toch al niet ruime marge nu volledig rood. Toch zijn hun afnemers niet bereid om meer voor hun kippen en eieren te betalen omdat boeren voorlopig domweg doorgaan met produceren. Kippen en eieren kunnen ze immers overal kopen. Zoveel, dat ze bijna niets kosten. Daarom lijden boeren verlies en kunnen ze er niets tegen doen. Protesteren helpt niet, want er is aanbod meer dan zat.
Per dier en ei wordt dan ook verlies geleden. Als de kippenboeren er niet meer voor krijgen, zullen ze moeten stoppen. Dat zeggen ze ondanks de verwachting van voerprijsanalisten dat de voerprijzen weer zullen dalen. Kennelijk beginnen de heren boeren te voelen dat ze domweg de speelbal zijn van fluctuerende inkoopprijzen en daardoor zo regelmatig langs het randje van de financiële afgrond scheren - en soms in het ravijn vallen - dat ze de pijp liever aan Maarten geven. En dàt is nou precies wat ze er wèl tegen kunnen doen.
In Nederland is het ook kommer en kwel. Het ei deed het even goed toen er in 2012 scharrelschaarste ontstond. Dat is weer over. Onze eieren doen het zelfs nog slechter dan de Ierse. De Ierse boer komt een cent tekort op ieder ei. De Nederlandse zit het op het dubbele tekort. Hij zit 1,5 tot 2,5 cent in de min.
Stel nou dat onze boeren gewoon een baan gaan zoeken en zowel de kip als het ei maar laten omdat ze genoeg hebben van de risico's van hun voerprijsafhankelijke ondernemerschap. Wat zouden de kippen en eieren dan gaan kosten? U staat er vast nooit bij stil.
Fotocredits: Marie Richie
Dit artikel afdrukken
Per dier en ei wordt dan ook verlies geleden. Als de kippenboeren er niet meer voor krijgen, zullen ze moeten stoppen. Dat zeggen ze ondanks de verwachting van voerprijsanalisten dat de voerprijzen weer zullen dalen. Kennelijk beginnen de heren boeren te voelen dat ze domweg de speelbal zijn van fluctuerende inkoopprijzen en daardoor zo regelmatig langs het randje van de financiële afgrond scheren - en soms in het ravijn vallen - dat ze de pijp liever aan Maarten geven. En dàt is nou precies wat ze er wèl tegen kunnen doen.
In Nederland is het ook kommer en kwel. Het ei deed het even goed toen er in 2012 scharrelschaarste ontstond. Dat is weer over. Onze eieren doen het zelfs nog slechter dan de Ierse. De Ierse boer komt een cent tekort op ieder ei. De Nederlandse zit het op het dubbele tekort. Hij zit 1,5 tot 2,5 cent in de min.
Stel nou dat onze boeren gewoon een baan gaan zoeken en zowel de kip als het ei maar laten omdat ze genoeg hebben van de risico's van hun voerprijsafhankelijke ondernemerschap. Wat zouden de kippen en eieren dan gaan kosten? U staat er vast nooit bij stil.
Fotocredits: Marie Richie
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Monique, ik stelde mijn vraag in #13 omdat jij je in #12 zo als slachtoffer presenteert. Dat is zonde, heel improductief en vooral nergens voor nodig.
Volgens mij heb je één van de mooiste en meest zinvolle beroepen van de wereld. Bedenk dat het hele agrarische gebouw van toeleveranciers, financiers, transportbedrijven, veredelingsbedrijven, handelsbedrijven etc in elkaar lazert zonder boeren. Iedereen heeft er belang bij dat de boeren blijven boeren, hou dat altijd voor ogen. Dat maakt het leven een stuk makkelijker.
Op dit moment weet ik het niet, Henric #13
Misschien zijn gemengde boerenbedrijven zoals vroeger zo normaal was nog niet zo slecht. (Ik ben er altijd van overtuigd geweest).
Jammer dat er geen afdeling bij de NMa bestaat die "de andere kant" dus die van de boeren, in het oog houdt met prijsafspraken.
Als de kip en het ei verdwijnen, krijgen we net als olie en gas kartels, voedsel kartels.
Monique, wat is jouw bedrijf waard zonder jou?
Als melkveehoudster die het moeilijk heeft wil ik ook hierop reageren:
"Stomme Boer"... Ik ga deze uitdrukking steeds meer begrijpen. Wie wil er nu altijd krom liggen, nooit vrij of vakantie hebben, door mensen die gehersenspoeld zijn door een stelletje dieren/vegafanaten telkens weer worden uitgemaakt voor dierenbeul of op een andere manier worden uitgekafferd, altijd angst hebben voor ruimingen of op slot gaan van je bedrijf, niet meer weten hoe je je steeds duurder wordende voerkosten kan betalen, een bank die je nooit heeft willen helpen en als ze dat al deden, onder condities die niet meer normaal zijn (1 dag bedenktijd, maar wel als bank wachten tot het water aan je lippen staat zodat je niet meer anders kan) en dat alles voor een "hongerloontje" waar een uitkeringstrekker niet eens voor zijn bed uit wil komen? Er is niet zoveel veranderd sinds de middeleeuwen... We zijn niet meer dan lijfeigenen want je bedrijf is van de bank en je hebt altijd de belastingen achter je aan. Lijdzaam wachten op een Robin Hood? In Brussel zal je die niet vinden...
Onderstaande brief heb ik meermalen op de facebookpagina van de heer Dacian Ciolos geplaatst. En nee, de enigen die gereageerden zijn Ierse boeren; van Brussel geen teken van leven. Ik heb onderstaande brief vandaag weer gestuurd, in mijn steenkolenengels, en wel aan:
European Commission
DG Agriculture and Rural Development
130, Rue de la Loi
B – 1049 Brussels
Dear mr. Cioloş,
If Europe really wants to do something for the small farmers as you promise, please make sure that the banks really use the money what they got from the National Bank for.... how much under 1%?
Banks hold the money and do not spend it for small entrepeneurs, for instance small farmers in need which it is intended!
On the contrary, Banks squeeze small farmers like a lemon and refuse to give the help they give to others?
For example: A few years ago increased the bank, without warning, suddenly the credit for farmers from +/- 7% to over 11%.
I wrote an Artikel for the Dutch Farmers Weekly about it and the answer I got when I asked the Bank why, was: We do that because farmers belong to a risk-group".
I know Friedrich Raiffeissen would turn in his grave if he knew that banks, who dare to use his name, changed to the profiteers to whom he tried to protect farmers for!
Yours faithfully,
Monique Vos
Dutch farmers wife
Rhineland-Palatinate, Germany