Nederland krijgt een ‘voedselbeleid’. Het ministerie van EZ zette dat feit luister bij met een diner pensant in een morsige oude loods in de Rotterdamse haven. Er hingen vrouwen met van die prachtige prille borsten aan de muur. Net als in een oude garage met Pirelliposters, maar dan een beetje meer Helmut Newton. Dat hoort bij het hipsterdom.

Pet met broccoli
Inmiddels betaalt ook een ministerie grif voor een etentje in zo’n bedenkelijke tent. De kok kwam als een artiest on stage. Pet op z’n kop. Ik ben het vergeten, maar hij had natuurlijk zo’n strakke baard. Hij vertelde dat zijn restaurant heet naar zijn pa Posse en niet naar de politie van de sheriff. Koken moest ‘puur’ en ‘hard’ zijn. Daar kon hij lang over praten. Dat deed’ie gelukkig niet.

Ik zakte onderuit en zette m'n verstand op nul. De rel rond professor Van Boekel was nog warm. Die had gezegd dat je helemaal niet puur en zelf hoeft te koken. Een topkok noemde hem een ‘oetlul’, een andere wou hem ‘ophangen’. Fabriekseten, zei Van Boekel, is veel veiliger. Ik zag net voor ik bij kookloods Posse aankwam het koekblik op poten van Unilever, maker van onder meer soepen in blikken en zakken die veilig en voedzaam een paar jaar meegaan in je voorraadkast.

Maar EZ wou het hip. Volgens de staatssecretaris moest het hele voedselsysteem op de schop om duurzaam te worden. Zijn kinderen mogen niet meer aan de pannenkoeken. Ze moeten vers gekookte broccoli leren eten. Dat spul werd ooit door de reclamecampagne Big Bang Broccoli gehyped. Mensen gingen het kopen en besloten natuurlijk definitief dat nooit meer te doen. Ook reclame maakt niet lekker wat je vies vindt.

Waarom zou ik minder moeten weten over de grondstoffen, vervuiling, arbeid en reis achter mijn T-shirt, (onder)broek, trui, mijn iPhone, de onderdelen van mijn auto, de inrichting van mijn huis en ga-zo-maar-door? Helpt het de aarde of mezelf als ik voortaan gehakt van 1 varken eet of weet van welke boer mijn spruiten komen? Doe normaal. Da’s niks anders dan marketing
Racekak
De ochtend voorafgaand aan het feestje vertelde de staatssecretaris op NOS TV dat er een App moet komen waarmee een consument kan tracken van welke boer het gehakt in zijn bal, lasagne of op zijn pizza komt. Dat wordt nog wat. Tien gram gehakt kan afkomstig zijn van karkassen van tien slachters, die van nog veel meer boeren en van heel veel meer varkens kwamen. Het kan uit vele landen komen en bestaan uit varkens die al drie jaar geleden werden geslacht, aangevuld met een stel van vorige week. Wees gerust: daar is niets mis mee, want het is echt voedselveilig. Zeker als het op de pizza van Dr. Oetker of de Lidl zit. Voor een hip restaurant met pet en een eigen varken is dat stukken minder duidelijk. Niet voor niets moest recent de Amerikaanse hippe slow snel-eten-keten Chipotle besluiten wat minder ‘puur & hard te gaan koken. Bergen klanten werden ziek van het gerommel in die lokale keukens van baardmansen met pet. Terug dus naar de centrale keuken en cleane witte pakken. Chipotle lijkt inmiddels wat meer op McDonald’s. Ook hippe klanten snappen snel wat racekak is.

Marketing
Toch krijgt Nederland een voedselbeleid met baard en pet. Ik probeerde de aanwezigen te vertellen dat ik niet zou weten waarom we alles zouden moeten weten van de herkomst van een snipper gehakt of het melkpoeder - van litertjes uit de hele wereld - dat wordt toegevoegd aan je Griekse yoghurt. Waarom zou ik minder moeten weten over de grondstoffen, vervuiling, arbeid en reis achter mijn T-shirt, (onder)broek, trui, mijn iPhone, de onderdelen van mijn auto, de inrichting van mijn huis en ga-zo-maar-door?

Helpt het de aarde of mezelf als ik voortaan gehakt van 1 varken eet of weet van welke boer mijn spruiten komen? Doe normaal. Da’s niks anders dan marketing.

Voedsel heeft een baard met blote tieten én is nog economisch beleid ook. De voedselbende zorgt met lokaal, puur, vers en ‘hard’ koken voor het perfecte alibi om alles te vergeten. Doe mee. Zet je duurzame verstand op nul. Let’s party!”

NB: (naschrift 5 mei, 11:50 uur) wie dit stukje niet meteen begrijpt, leze reactie #13 in antwoord op Huib Stam
Dit artikel afdrukken