Verheesen mailde ons:

Ik blijf zitten met de vraag en nu…..?

Ik gaf een half jaar geleden een presentatie tijdens het congres Arts en Voeding.
Het was een mooi congres, mijn presentatie (te zien op YouTube) werd goed ontvangen. Enthousiasme, wat discussie, waardering, uitnodigingen voor gesprekken, LinkedIn en Facebook uitnodigingen.

En vandaag? Het heeft nauwelijks vervolg. Er zijn veel woorden gevallen. Maar iets doen, lijkt helemaal niet de bedoeling. De woorden zijn het doel, lijkt het.

En daar zit mijn probleem. Een presentatie, een lezing, een interview, een boekje schrijven, een gesprek bij een overheidsinstelling, een schouderklopje hier en een ego-streling daar. "Ik heb gesproken met.…", "ik ken .…" ; lekker belangrijk denk ik dan. Ik vind het allemaal prachtig maar er komt zeer weinig garen op de klos. In dit tempo wordt onze trojka uiteindelijk ingehaald door de wolven. Grote groepen in onze maatschappij zijn overigens al ingehaald.

En hoe gaan we nu zorgen voor garen op de klos? Discussie is aardig maar actie is veel noodzakelijker.
Trouwens: gaat het werkelijk alleen om FOOD of is dat een onwenselijke vernauwing van de problematiek? Volgens mij gaat het namelijk gewoon om sociaal beleid. Hoe willen we dat de wereld is ingericht?

Ik zou het over deze vragen graag nog één keer goed op Foodlog willen hebben. Misschien moet ik daarna definitief constateren dat we vooral één groot kletscircus onderhouden in ons land om actie vooral te vermijden, maar de indruk te geven dat we 'er heel druk mee bezig zijn'.

Hier was iedereen zo enthousiast over:

Dit artikel afdrukken